De Coronapandemie heeft mij duidelijk gemaakt dat ouderen, die al kwetsbaar waren door leeftijd, koopkracht- en zorgproblemen, nóg kwetsbaarder zijn geworden. Zo zijn de wachtlijsten in de zorg nog langer geworden door de voorrang aan Covid-patiënten. Mensen moeten langer wachten op een operatie of andere essentiële behandeling. Intussen stijgen ook de woonkosten de pan uit. Met name de energieprijzen zijn een forse aanslag op de koopkracht.
Ouderen en mensen met een beperking kunnen vaak niets veranderen aan hun situatie: ze kunnen niet verhuizen naar een betaalbare en passende woning en zijn vaak afhankelijk van anderen voor hun zorg of een uitje.
Tegelijkertijd is mij duidelijk geworden dat naast ouderen ook jongeren en studenten te kampen hebben met de gevolgen van Corona. Eenzaamheid is een van de grootste problemen niet alléén onder ouderen, maar ook onder jongeren.
Ik ben van mening dat ouderen wat meer mogen omzien naar jongeren. De solidariteit tussen generaties mag wat meer tot uiting komen. Ouderen hebben meer levenservaring en kunnen jongeren met een koel hoofd en een warm hart bijstaan in deze moeilijke periode. En jongeren kunnen ouderen weer een hoop leren, over bijvoorbeeld sociale media.
Wellicht kunnen ze samen nadenken over de toekomst, en hoe we over een jaar of tien twintig willen leven, wonen en zorgen. De afgelopen acht jaar heb ik als raadslid en fractievoorzitter dat volop kunnen doen.
Ik wil graag nog vier jaar doorgaan met onze Ouderenpartij. Opkomen voor ouderen en anderen die onze steun nodig hebben. Ouderen kunnen niet staken, maar wel hun stem uitbrengen.