Vier jaar geleden schreef ik op deze plaats dat ik me met mijn 57 jaar eigenlijk nog veel te jong voelde voor een ouderenpartij. De ekonomische crisis en de bezuinigingen op wonen en zorg dwongen me -meer dan voorheen- om na te denken over de toekomst, in het bijzonder de toekomst van ouderen, en hoe we over een jaar of tien twintig willen leven, wonen en zorgen.
De afgelopen vier jaar heb ik als raadslid en fractievoorzitter dat volop kunnen doen. En ik heb daar de nodige energie van gekregen om er verder mee door te gaan. Want 45+ers vormen al bijna de helft van de bevolking. En velen van hen voelen zich massaal genegeerd. Terwijl ze zoveel ervaring hebben.
Veel 45+ers die tijdens de crisis hun baan hebben verloren, komen nu niet meer aan de bak, terwijl dat jongeren wél lukt. Ouderen die nog zelfstandig thuis wonen en zorg nodig hebben, kunnen niet meer naar een verzorgingstehuis of een passende woning, en worden aan zichzelf overgelaten. Op thuiszorg is fors bezuinigd. Eenzaamheid is of wordt een van de grootste problemen van ouderen (en niet alléén ouderen).
Ik wil graag nog vier jaar doorgaan met onze ouderenpartij. Opkomen voor ouderen en anderen die onze steun nodig hebben.
Vier jaar terug eindigde ik met de constatering dat ouderen niet kunnen staken, maar wel hun stem kunnen uitbrengen.
Stem daarom 21 maart Ouderenpartij Diemen!